Ο ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΡΟΧΩΝ

Ο ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΡΟΧΩΝ ...(ΚΕΡΑΤΑ Ducatisti)

Κείμενο (μετάφραση): Νίκος Αγγελάκης

Ο κόσμος των δύο τροχών είναι ένας κόσμος μαγικός, γεμάτος περιπέτειες και μπόλικες ιστορίες. Οι οδηγοί είναι πάντα φιλικοί μεταξύ τους και σπεύδουν να προσφέρουν μία χείρα βοηθείας οποτεδήποτε την χρειαστεί ένας «συνάδελφος» μοτοσικλετιστής… Μπουρμπούτσαλα, όπως λέμε στην Κρήτη.

Όπως σε κάθε κοινωνική ομάδα έτσι και στην ομάδα των μοτοσικλετιστών επικρατούν οι αντιζηλίες, ο φθόνος, η κακία, τα πειράγματα και οι καυγάδες. Πόσες φορές δεν έχετε βρεθεί σε μία παρέα μοτοσικλετιστών στην οποία η κουβέντα για το ποιανού η μηχανή είναι πιο γρήγορη, πιο σταθερή και πιο στριφτερή διαρκεί από ώρες έως και εβδομάδες για να μην πούμε και για χρόνια ολόκληρα. Επικρατεί ανάμεσα μας μια κατάσταση στην οποία υπερασπιζόμαστε την εταιρεία της μηχανής που οδηγάμε σαν να πρόκειται για την ίδια μας την μάνα.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι για ορισμένους η πίστη σε μία συγκεκριμένη εταιρεία δεν διαρκεί παραπάνω από ένα χρόνο (ορισμένες φορές λιγότερο) και έτσι παρατηρούμε τραγελαφικές καταστάσεις όπως π.χ. τον Α οδηγό να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου την Χ και μετά από λίγο καιρό όταν πουλήσει τη μοτοσικλέτα της Χ εταιρείας και αγοράσει την μοτοσικλέτα Ψ να υπερασπίζεται την νέα εταιρεία. Οι λόγοι είναι καθαρά ψυχολογικοί. Ακόμα και αν η νέα μοτοσικλέτα που απέκτησε δεν είναι καλύτερη από την προηγούμενη, δεν μπορεί (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) να παραδεχτεί το λάθος του. Συνήθως, όσο μεγαλύτερο το λάθος τόσο περισσότερο υπερασπίζεται το νέο του απόκτημα. Γι’ αυτόν το λόγο παραθέτουμε παρακάτω ένα κείμενο το οποίο αντιπροσωπεύει (με ελαφρά χιουμοριστικό τρόπο) όλη αυτή την ιδιότυπη κατάσταση.

* Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι όσοι οδηγούν μοτοσικλέτα δεν χαιρετούν στον δρόμο (παίξιμο στα φώτα) τους «συναδέλφους» τους. Στο κάτω κάτω είμαστε όλοι μέλη μιας τεράστιας ευτυχισμένης οικογένειας με κοινά χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα. Εγώ από την μεριά μου, στον δρόμο, τους χαιρετώ όλους.

* Ε, βέβαια, όλους εκτός από τους Χαρλεάδες. Ποτέ δεν χαιρετώ τους χαρλεάδες. Κάθονται «αναπαυτικά» στην μηχανή που μοιάζει περισσότερο με πολυθρόνα. Δεν έχουν καμία ιδέα για το τι σημαίνει οδήγηση. Το μόνο που προσπαθούν να καταφέρουν είναι να εντυπωσιάσουν το αντίθετο φύλλο. Εξάλλου ούτε αυτοί χαιρετούν ποτέ, οπότε γιατί να μπω και εγώ στον κόπο…Χαιρετώ όμως όλους τους υπόλοιπους…

* Όλους, εκτός και από τους BMWάκηδες. Δεν μπορώ να τους βλέπω πάνω στο BMW τους, ντυμένους με BMW κράνος, γάντια, μπότες, μπουφάν, σώβρακα κ.τ.λ. Σαν κινητή διαφήμιση είναι. Οδηγάνε την μηχανή τους με το κεφάλι όρθιο και την μύτη έξω από το κράνος. Τόσο σνομπ είναι. ΟΧΙ, ποτέ δεν χαιρετώ τους BMWάκηδες…Χαιρετώ όμως όλους τους υπόλοιπους…

* Όλους, εκτός βέβαια και τους Ducatisti. Την έχουν δει Ιταλοί επιβήτορες. Σαν να προσπαθούν να κρύψουν τα μειονεκτήματά τους. Ας είμαστε ειλικρινείς. Γιατί να χαιρετήσω τους Ducatisti. Όλη τους την ζωή έτσι κι αλλιώς την περνάνε στα service…Χαιρετώ όμως όλους τους υπόλοιπους…

* Όλους, εκτός και τους Kawasaki-δες. Καταραμένη πράσινη ομάδα. Πιο πολύ μοιάζουν με τον Κέρμιτ τον βάτραχο από το Muppet Show παρά με μοτοσικλετιστές. Και το πιο τραγικό είναι ότι φοράνε και πράσινο προστατευτικό εξοπλισμό. ΟΧΙ κύριοι, δεν χαιρετώ ποτέ τους Kawasaki-δες. Έχουμε και μία υπόληψη να προστατέψουμε…Χαιρετώ όμως όλους τους υπόλοιπους…

* Όλους, εκτός τους οδηγούς Honda βέβαια. CBR αυτό, CBR εκείνο. Έχετε προσέξει ότι σχεδόν όλοι οι οδηγοί Honda φοράνε τα πιο φανταχτερά χρώματα; Δεν τους χαιρετώ ποτέ. Εξάλλου είναι πολύ απασχολημένοι με το να ακουμπήσουν το γόνατο τους στην άσφαλτο που και να τους χαιρετούσα δεν θα με έβλεπαν, οπότε τσάμπα ο κόπος. Θέλουν όλοι να γίνουν Mick Doohan. ΟΧΙ, δεν τους χαιρετώ ποτέ…Χαιρετώ όμως όλους τους υπόλοιπους…

* Όλους, εκτός από τους Suzuk-άκηδες. Άκου εκεί ομάδα ”Telefonica”. Που ξαναακούστηκε; Είναι τόσο αγχωμένοι όταν οδηγάνε από την υπερπροσπάθεια που καταβάλλουν ώστε να φτάσουν τα κλιπόν. Ξαπλωμένοι πάνω στο ντεπόζιτο και με τέρμα τα γκάζια.

Ή αν έχουν TL είναι απασχολημένοι συνεχώς στο να ελέγξουν το tank slap. Οπότε δεν τους χαιρετώ. Άσε καλύτερα. Μην πέσουν και πάνω μου… Χαιρετώ όμως όλους τους υπόλοιπους…

* Όλους, εκτός βέβαια και τους οδηγούς της Yamaha. Αναρωτιέμαι, αυτή η εταιρεία παράγει άλλα μοντέλα εκτός από τα R1 και R6; Και τι κόλλημα είναι αυτό με το μπλε και άσπρο χρώμα; Αυτοί οι τύποι είναι μονίμως απασχολημένοι με το να διαβάζουν περιοδικά για να δουν αν βγήκε κάποιο μοντέλο από άλλη εταιρεία που είναι κατά 0.00023 δευτερόλεπτα γρηγορότερο από το δικό τους. Πίστη στην εταιρεία τους; Ελάτε τώρα. Αυτοί θα εγκαταλείψουν την εταιρεία που «αγαπάνε» πιο γρήγορα και από μετανάστη που βρίσκεται σε σκάφος που βυθίζεται…

…Αχ, τι ωραία, νοιώθω τόσο όμορφα που ανήκω σε αυτή την υπέροχη κοινότητα των μοτοσικλετιστών. Είμαστε μια μεγάλη αγαπημένη οικογένεια. Μακάρι όλοι να ήταν τόσο ανοιχτόμυαλοι όσο κι εγώ…»

Για να καταλάβουμε καλύτερα τι υπάρχει μέσα στα μυαλά μας και να έχουμε μια πιο γενική και ολοκληρωμένη άποψη…ακούω και τις δικές σας γνώμες… Εσείς λοιπόν; Χαιρετάτε με χαρά; Χαιρετάτε με κακία; Χαιρετάτε με μαγκιά; Ή…δεν χαιρετάτε καθόλου;